به نقل از «همشهری آنلاین»

مخالفت متحدان آمریکا با حذف ایران از کمیسیون مقام زن سازمان ملل | ۳ گروه کشورها که مخالفند

تاریخ انتشار: ۱۹ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۷۵۷۱۳

به گزارش همشهری آنلاین، نشریه پولیتیکو در گزارش خود به بررسی تلاش‌های اخیر دولت آمریکا برای بیرون راندن ایران از کمیسیون زنان سازمان ملل پرداخت و نوشت که بسیاری از کشورهای عضو این کمیسیون اگرچه با عملکرد ایران در حوزه حقوق زنان مخالفند اما از اینکه ایالات متحده دیکته می‌کند چه کسی مستحق عضویت در نهادهای سازمان ملل است، ناراحت هستند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

پولیتیکو در این گزارش به نقل از چهار دیپلمات نزدیک به موضوع نوشت که حتی برخی متحدان سنتی آمریکا در مواجهه با تلاش‌های دولت بایدن برای حذف ایران از کمیسیون زنان سازمان ملل که قرار است روز چهارشنبه به رای گذاشته شود با احتیاط برخورد می‌کنند، چراکه آنها اکنون بیش از حد معمول نگران اقدامات واشنگتن هستند.

به نوشته پولیتیکو، مقاومت این کشورها در برابر خواسته دولت بایدن نشان می‌دهد که علی‌رغم تلاش‌های واشنگتن در جهت ایجاد اعتبار برای ایالات متحده در چنین مجامعی، تا چه حد  نهادهای چند جانبه می‌توانند برای این کشور چالش‌برانگیز باشند.

این نشریه آمریکایی با بیان اینکه " از زمان حمله روسیه به اوکراین در ماه فوریه، ایالات متحده چندین تلاش موفق را برای منزوی کردن روسیه در سازمان ملل انجام داده است"  تصریح کرد: اما شرایط در ارتباط با ایران کمی متفاوت است.

پولیتیکو در ادامه کشورهای مخالف را به سه گروه تقسیم کرد و نوشت: گروه اول کسانی هستند که فکر می‌کنند از بحث‌ها کنار گذاشته شده‌اند، دسته دوم کشورهایی هستند که معتقدند این، یک اقدام مستبدانه است و گروه سوم کسانی‌اند که نگرانند هدف بعدی دولت ایالات متحده آنها باشند.

یک دیپلمات غربی گفت که برخی از هیات‌های سازمان ملل، از جمله هیئت‌های اروپایی از اعلام ایالات متحده در ماه نوامبر مبنی بر اینکه قصد انجام این کار را دارد – در حالی‌که در برخی موارد تنها از طریق گزارش‌های رسانه‌ای در مورد آن مطلع می‌شوند - احساس می‌کنند که ای کاش رایزنی‌های بیشتری انجام می‌شد.

به گزارش پولیتیکو، هیات‌های دیگر نیز خاطرنشان می‌کنند که بسیاری از کشورها سوابق ضعیفی در زمینه حقوق زنان دارند و در برخی موارد در کمیسیون یا سایر هیئت‌هایی که به مسائل حقوقی می‌پردازند، فعالیت می‌کنند. به عنوان مثال، پاکستان و سومالی نیز در کمیسیون زنان عضو هستند، اما هر دو کشور نابرابری اجتماعی عمیقی در رابطه با جنسیت دارند. آنها می گویند سیگنالی که با بیرون راندن ایران ارسال می شود، یک سیگنال نامناسب است.

به گفته دو تحلیلگر سازمان ملل و این دیپلمات غربی، کشورهای گروه سوم نگران هستند که اگر چنین برکناری‌هایی در سیستم سازمان ملل متداول شود، ممکن است دولت‌های خود آنها قربانی این تاکتیک شوند.

ریچارد گوان، تحلیلگر سازمان ملل در گروه بین المللی بحران در این باره اظهار داشت: من از بسیاری از دیپلمات‌ها شنیده‌ام که نگران هستند ایالات متحده در آینده بیش از پیش از این تاکتیک‌های حذف استفاده کند. یک روز ایران است، روز دیگر ممکن است شما باشید.

این دیپلمات غربی همچنین گفت: ممکن است بسیاری از کشورهای خارج از این کمیسیون بپرسند که چرا ایران اساسا در آن حضور دارد اما در سیستم سازمان ملل نیز این نگرانی وجود دارد که با شروع این روند ممکن است چه بی اعتمادی ایجاد شود. وی معتقد است که بعید به نظر می‌رسد بسیاری از این دولت‌ها موضع رسمی خود را تا روز رای‌گیری اعلام کنند.

تحلیلگر دیگر سازمان ملل به پولیتیکو گفت که اما این دولت‌ها با فشارهای زیادی از بیرون، به‌ویژه از سوی فعالان مدنی مواجهند و اغلب آنها در برابر ایران موضع خواهند گرفت.

پولیتیکو به قطعنامه شدیداللحنی که خواهان خروج ایران از کمیسیون زنان سازمان ملل است و به رویت این نشریه رسیده، اشاره کرد و به نقل از یک دیپلمات دیگر غربی نوشت: احتملا اتحادیه اروپا اصلی‌ترین گروه حامی ایالات متحده در این اقدام خواهد بود، چراکه ۱۲ عضو کمیسیون زنان سازمان ملل از اتحادیه اروپا هستند و این اتحادیه قصد دارد حمایت جمعی خود از این قطعنامه را در نشست هماهنگی هفتگی سفرای اتحادیه اروپا پیش از رای‌گیری آن تایید کند.

با این حال، یک مقام وزارت امور خارجه آمریکا که با این موضوع آشناست، گفت که برخی از شرکای معمول ایالات متحده ممکن است بیش از حد معمول نگران این اقدام باشند.

به گزارش ایسنا، کمیسیون مقام زن سازمان ملل که مسئول حفظ استانداردها برای حمایت و ارتقای حقوق زنان است در حال تدوین پیشنهادهایی برای اجرای صحیح آنها است. این کمیسیون متشکل از ۴۵ کشور عضو سازمان ملل است که برای یک دوره چهار ساله انتخاب می شوند. نمایندگی ایران در کمیسیون در سال ۲۰۲۶ به پایان می‌رسد.

تلاش‌های آمریکا برای بیرون راندن ایران از کمیسیون زنان سازمان ملل پس از آن آغاز شد که پس از فوت مهسا امینی، دختر ۲۲ ساله کرد در بازداشت گشت ارشاد ناآرامی‌هایی در برخی شهرهای ایران در واکنش به این حادثه شکل گرفت.

کشورهای غربی و آمریکا در طول دو ماه گذشته تلاش کرده‌اند به بهانه حمایت از حقوق مردم ایران به دخالت در امور داخلی کشورمان بپردازند و با این اقدامات خود به ناآرامی‌ها دامن زده‌اند.

کد خبر 726976 منبع: ایسنا برچسب‌ها اغتشاش ایران و آمریکا تحریم اعتراض - تجمع - تحصن زنان سازمان ملل

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: اغتشاش ایران و آمریکا تحریم اعتراض تجمع تحصن زنان سازمان ملل ایران از کمیسیون زنان سازمان ملل ایالات متحده

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۷۵۷۱۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

درخواست آمریکا از چین برای مهار ایران، پکن اهرم فشار علیه تهران دارد؟

واشنگتن خواهان مهار پکن در تهران است، اما کارشناسان می‌گویند این موضوع به این سادگی‌ها هم نیست.

به گزارش خبرآنلاین نشریه فارن پالیسی در مقاله‌ای با عنوان «چین واقعاً چقدر بر ایران اهرم دارد؟» نوشت: حتی قبل از اینکه ایران صدها هواپیما بدون سرنشین و موشک را به سمت اسرائیل پرتاب کند، مقامات آمریکایی از چین خواسته بودند تا از نفوذ خود برای متقاعد کردن تهران برای مهار اقدامات تحریک‌آمیز خود و گروه‌های مقاومت در سراسر خاورمیانه استفاده کند.

حمله انتقام جویانه ایران که اولین حمله مستقیم این کشور به خاک اسرائیل بود، ایالات متحده را به استفاده بیشتر از اهرم بالقوه پکن در خاورمیانه ترغیب کرده است. چین مدت‌هاست که بزرگترین شریک تجاری ایران است و مقامات ارشد ایالات متحده از جمله رئیس جمهور جو بایدن، به طور علنی از پکن خواسته‌اند تا به کنترل تهران کمک کند، به ویژه در حالی که ماه‌ها حملات گروه انصارالله در دریای سرخ که توسط ایران تشویق می‌شوند، حمل و نقل جهانی را مختل کرده است. جان آلترمن، مدیر برنامه خاورمیانه در مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی گفت: «حدود یک سوم از کل تجارت ایران با چین شکل می‌گیرد و این کشور به یک محافظ مهم برای منافع ایران در شورای امنیت تبدیل شده است. به نظر من چین تنها کشوری است که بیشترین توانایی را برای نفوذ بر ایران دارد، اگر بخواهد.»

با افزایش تنش بین اسرائیل و ایران، قانونگذاران آمریکا فشار را بیشتر می‌کنند. در تازه‌ترین اقدام، مجلس نمایندگان آمریکا با اکثریت قریب به اتفاق قانون تحریم‌های انرژی ایران و چین را تصویب کرد. این قانون برای هدف قرار دادن شرکت‌های چینی که نفت خام ایران را خریداری می‌کنند و در نتیجه پول را به اقتصاد ایران پمپاژ می‌کنند، طراحی شده است. این لایحه برای تصویب نهایی به سنا منتقل شده است.

جاش گوتهایمر، نماینده دموکرات کنگره گفت: «در حالی که ما اینجا هستیم، ایران از تجارت نفتی خود با چین برای آوردن درآمد ۱۵۰ میلیون دلاری در روز استفاده می‌کند. چین با واردات میلیون‌ها بشکه نفت در روز، ایران را در تجارت نگه می‌دارد و بودجه‌های مهمی را برای برنامه‌هایی چون توسعه موشکی و تسلیحات هسته‌ای فراهم می‌کند.

اگرچه ایالات متحده به طور فزاینده‌ای به دنبال چین برای تحت تأثیر قرار دادن ایران است، برخی کارشناسان هشدار می‌دهند که این موضوع به این سادگی‌ها نیست.

کمتر کشوری به اندازه چین با ایران روابط اقتصادی قابل توجهی دارد. چین برای بیش از یک دهه بزرگترین شریک تجاری ایران بوده است، یک رابطه طولانی مدت که عمدتا حول محور تجارت نفت بوده است. بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۳، شرکت‌های چینی واردات نفت ایران را بیش از سه برابر کردند و فروش را به بالاترین حد در ۱۰ سال اخیر رساندند.

اما روابط اقتصادی آن‌ها به لحاظ نفوذ نابرابر است. به عنوان مثال، سال گذشته بیش از ۹۰ درصد صادرات نفت خام ایران به چین بوده است. با این حال، چین تامین‌کنندگان بسیار دیگری فراتر از ایران دارد و عرضه تهران تنها ۱۰ درصد از کل واردات چین را تشکیل می‌دهد.

پاتریشیا کیم، یکی از همکاران موسسه بروکینگز، به فارین پالیسی گفت: پکن به‌عنوان بزرگ‌ترین شریک تجاری و حامی قدرت بزرگ ایران، از کانال‌های ارتباطی ممتاز با تهران برخوردار است و بدون شک نفوذ بیشتری بر این کشور نسبت به ایالات متحده یا متحدانش دارد.

او افزود: «اگر رهبران چین تصمیم بگیرند رویکرد مداخله جویانه‌تری اتخاذ کنند، سخت است بگوییم که پکن چقدر می‌تواند تهران را مهار کند.»

ویلیام فیگوروآ، کارشناس روابط چین و ایران در دانشگاه گرونینگن هلند، گفت: در حالی که چین از نظر فروش و تجارت نفت دارای اهرمی است، استفاده از این اهرم هم از نظر سیاسی و هم از نظر لجستیکی چالش برانگیز است.

به عنوان مثال، پالایشگاه‌های خصوصی چین که در بازار سیاه فعالیت می‌کنند، به طور غیرقانونی بیشتر نفت ایران را خریداری می‌کنند، نه پالایشگاه‌های دولتی. او گفت که این پالایشگاه‌های خصوصی «به‌شدت دشوار است که کنترل شوند» و کنترل مستقیم واردات نفت ایران از چین را برای پکن چالش‌برانگیز می‌کند.

مقیاس سرمایه‌گذاری چینی‌ها در ایران که عمدتاً توسط شرکت‌های خصوصی هدایت می‌شود، همچنان یک موضوع آزاردهنده در روابط بین دو کشور است. فیگوئروا گفت که چین به طور مزمن در ایران سرمایه‌گذاری ناکافی کرده است، که شکایت‌هایی را از سوی تهران برانگیخته و بر تمایل آن‌ها برای تن دادن به فشار چین تأثیر می‌گذارد.